مقایسه شاخص های آنتی اکسیدانی و عوامل خطرزای قلبی- عروقی ورزشکاران رشته زورخانه(باستانی کاران) با افراد غیرورزشکار

مقدمه: اعتقاد بر این است که برنامه های تمرینی طولانی مدت و شدید به سبب تولید رادیکال های آزاد و دیگر گونه های فعال اکسیژن، ممکن است باعث آسیب به بافت ها شود. در حال حاضر در ارتباط با ظرفیت آنتی اکسیدانی ورزشکاران رشته باستانی هنوز تحقیقات کافی صورت نگرفته است، لذا هدف تحقیق حاضر مقایسه شاخص های آنتی اکسیدانی و عوامل خطرزای قلبی- عروقی ورزشکاران رشته زورخانه (باستانی کاران) با افراد غیر ورزشکار است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تحلیلی از نوع کوهورت تاریخی می باشد که 14 نفر باستانی کار سالم که در 6 ماهه قبل از تحقیق به طور مداوم هفته ای حداقل 3 جلسه 45 دقیقه ای در تمرینات رشته باستانی شرکت کرده بودند و 20 غیرورزشکار که در دوره مشابه در فعالیت های ورزشی منظم شرکت نداشتند، در تحقیق شرکت کردند. تمامی متغیرهای وابسته تحقیق بوسیله روش های آزمایشگاهی و آنزیماتیک استاندارد و با استفاده از کیت شرکت پارس آزمون اندازه گیری گردیدند. برای مقایسه بین دو گروه از آزمون t مستقل در سطح معنی داری 05/0 =α استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (tac) و اوج توان بی هوازی پاها در باستانی کاران بطور معنی دار بالاتر (05/0p<) از افراد غیرورزشکار؛ و فعالیت آنزیم سوپراکساید دیسموتاز (sod) دو گروه نیز تقریباً معنی دار (05/0p<) می باشد و در دیگر شاخص ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0p>). نتیجه گیری: به طور کلی یافته های تحقیق حاکی از آن است که پرداختن به ورزش های زورخانه ای باعث بهبود سیستم آنتی اکسیدانی و ایمنی بدن شده و ورزشکاران این رشته از ظرفیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به غیرورزشکاران برخوردارند.